Wat een dag die zaterdag de 29e september 2012 en wat een indrukken. We waren in Brugge. Nou ja, we waren er eigenlijk maar vijf uur. We hadden het kunnen weten. Brugge ligt immers in België. De dubbeldekker met extra beenruimte van Van Mook met chauffeur Jeroen aan het stuur bracht ons er. Zes en zestig leden van onze vereniging telden Johan Rosenbrand en Koos Nieuwenhuizen, de reisleiders van de dag keer op keer. Niet alleen bij het vertrek om 8.00 uur bij Zidewinde en steeds opnieuw na de tussenstops onderweg. Om half tien 's avonds 'weer thuis' bleek dit aantal nog steeds te kloppen. Geen uitvallers dus. Maar we waren wel oe......... Wat we zo die dag gehoord en gezien hebben en met name daar in Brugge, dat is natuurlijk veel te veel om hier allemaal op te schrijven. Dat zal ik dan ook niet doen. Maar er waren momenten genoeg, die we ons lang zullen blijven herinneren en die toch wel het vermelden waard zijn. Zomaar een greep. Natuurlijk de eerste tussenstop in Brasschaat met koffie en de appeltaart. 'Zonder slagroom' hoorde ik een van mijn tafelgenoten mompelen. En dan Brugge. Het daar schuifelen in het oude centrum over de overvolle stoepen. En wat een weelde voor ons heemkundeleden...... het Vlaanderenland kent nog steeds volop kasseien, zelfs daar in de Brugse binnenstad.We liepen langs de tientallen chocolaterieën. Het leek wel een chocoladewandeling. En wat zag het er allemaal lekker uit. Snel doorlopen dus...... En ineens stonden we voor het Chocolademuseum, ook dat nog. Het nostalgische getrappel van de paardenhoeven begeleidde ons tijdens de wandeling naar de rondvaartbootjes. In de drukte met al die toeristen was het nogal eens filevorming voor de koetsjes. En schoon dat de straten er waren. Uiteraard, al die paarden liepen immers met drollenvangers. En wat een souvenirwinkels. We ontdekten de leuke kleine winkeltjes waar al eeuwen lang het kant werd verkocht, en prachtig, vlak voor zo'n winkeltje zat zelfs een madam in het zonnetje te klossen. Kijk, dat doet je nou wat. Met zijn allen, na wat schuifwerk, pasten we precies in de twee rondvaartboten. Best wel knus.Wat we in die bootjes in dat halve uur in de grachten aan prachtige oude gerestaureerde panden ontwaarden is echt uniek. Wat een gevels. Wat een rijkdom en historie. Daar kwamen we voor. En wat te denken dat via intercom ons nog werd meegedeeld, dat de kapitein echt wel een fooi verwachtte....... De lunch was in Restaurant ´t Koffieboontje met uiteraard veel boterhammen en ham, worst en kaas en....... uiteraard veel koffie.Wat ons daar opviel was, dat er wel voldoende extra tafeltjes voor onze groep waren bijgeschoven, maar dat aan extra Verslag van de grote excursie naar Brugge op zaterdag 29 september toiletten helaas nog niemand had gedacht. Een kwartier in de rij staan duurde het zeker. Maar wat waren onze beide reisleiders even daarna opnieuw verrast. Twee van de drie bestelde stadsgidsen meldden zich voor onze rondwandeling. Een oplossing was natuurlijk snel gevonden. Wie het wilde en dat waren er uiteraard nog een twintigtal, die moest dan maar op eigen gelegenheid al dat andere moois gaan bezichtigen. Zij gingen dus meteen maar de Onze-Lieve-Vrouwekerk in. Daar stonden ze immers al voor met hun entreekaartjes in de hand. En wat opviel, de vloer in de kerk lag veel lager. Vreemd, en ook weer niet zo gek als je weet dat de ingang voor de kerk al honderden jaren met zand werd bestrooid. 'Zand er over'. Het vuil wegstoppen dus. Nu weten we het ook zeker, we hebben het zelf gezien toen we weer naar onze touringcar terugliepen. Een standbeeld van Guido Gezelle. Guido geboren en getogen in Brugge en de dichter van het Schrijverke en Boerke Naas. En we hoorden ineens iemand citeren: ........O krinklende winklende waterding met het zwarte kabotseken aan..... en even daarna nog ........'t en had, 't is waar geen leeuwenhert, maar toch 't en was niet dwaas. Boer Naas, die was twee runders gaan verkopen in de stee..... Op de terugweg in het Vlaamse weidelandschap zagen we ze weer lopen. De Belgische Blauwen. Prachtig vleesvee en bijzonder lekker volgens Tjeerd Veenstra. En nu maar afwachten wat er bij het afscheidsdiner in Ossendrecht op ons bord zou komen. Het werd een Duitse schnitzel, en niet zo´n kleintje ook. Heerlijk.
