Het is een beetje glibberig op straat, maar gelukkig hoef ik niet ver. Deze keer kunnen we het te voet af.Ineke is geboren in Zuilen, dat toen nog een zelfstandige gemeente was. Vader kreeg geen woonruimte in Utrecht, omdat hij niet economisch gebonden was aan die plaats.Maar Zuilen en Utrecht lagen wel tegen elkaar aangeplakt.Er was zelfs een straat waarvan je bij geboorteaangifte moest vertellen of het kind in de voorkamer of in de achterkamer geboren was. Want aan de ene kant was het Zuilen en aan de andere kant was het Utrecht. En wij maar denken dat dat alleen maar in Baarle-Nassau voorkwam. Maar we herkennen het ook op de Zuidhollandsedijk.
Naderhand zijn ze verhuisd naar de Geraniumstraat, en dat was handig: alle scholen in de buurt kon je op de fiets af. De kleuterkweek gedaan (had je toen nog); en toen ze voor haar hoofdakte bezig was alvast wat ervaring opgedaan door in te vallen op verschillende scholen. Gesolliciteerd in 1972 naar Sprang-Capelle, naar Kleutervreugd, dat met twee groepen in de Willem Alexanderschool gehuisvest was,met aan het hoofd de heer Overweel. Kleuter- en lagere school waren toen nog apart. In een jonge wijk met jonge gezinnen groeide de school uit z’n voegen en werd de kleuterschool ernaast gebouwd: Kleutervreugd (nu Bruintje Beer).Opleidingen veranderen, en zo kwam de pabo in beeld. Iedereen moest bijgespijkerd worden, omdat je overal inzetbaar moest zijn. Na één uitstapje naar groep 4 is het gelukkig altijd bij de kleuters gebleven. Ongeveer 1990 liep het leerlingenaantal zo terug dat alles weer in één gebouw paste.De eerste periode op kamers gewoond tot er een duplexwoning in de Molenstraat vrijkwam. Daar moest heel wat aan gebeuren. De mouwen opgestroopt, negen lagen behang eraf gestoken en de meters hoge wildgroei in de tuin verwijderd. Toen het er gezellig uitzag met plezier gewoond. Een eigen plekje is toch altijd fijn.
Toen vader met pensioen ging en niet zo veel meer omhanden had met een klein tuintje in een drukke stad, ging de familie in beraad om naar Sprang-Capelle te verhuizen, een huis te kopen en daar met elkaar een eigen plekje te maken. Moeder moest even aan het idee wennen om haar geboorteplaats Utrecht te verlaten. Vader verheugde zich op de ruimte, de rust en een fijne tuin; dat zag hij wel zitten.
Zo zijn ze in de Ranonkel beland, ieder z’n eigen plekje maar wel onder één dak. Vader en moeder vierden daar hun 60- en 65-jarig huwelijk met felicitaties van het koninklijk huis en bezoek van de burgemeester.
In het onderwijs heb je lange vakanties. Ineke verdeelde die in drie weken privé en drie weken als reisleidster bij NCR-reisvereniging, het liefst naar Oostenrijk en Zwitserland en een keer naar Noorwegen. Goed voorbereid had ze daarvoor wel een cursus conversatie Duits gedaan, praat wat makkelijker. Na vele jaren kwam daar een eind aan, gestopt met werken en de zorg voor de ouders werd ook intensiever.
Bij de PCOB was ze al bekend; ze geniet van de bijeenkomsten en zit in de redactie van het clubblad waarin je ook foto’s van haar hand ziet langskomen, want luisteren, notuleren en schrijven tegelijk is niet zo makkelijk.
Ineke is niet alleen actief bij de PCOB. Ze is een bezige bij en daar heeft de diaconie van ‘De Kerk aan de Haven’ in Waalwijk plezier van.Hoe kwam je bij de heemkundevereniging terecht? Door het scholenboek, daar sta ik zelf ook in. Lid geworden en nog steeds lid. Bezoek zo veel mogelijk de avonden en spit regelmatig de boeken door.Op reis is ook heel gezellig en interessant, jammer dat het de laatste keer niet doorging. Dordrecht is een leuke stad; zeker met een gids kom je altijd meer te weten. Maar wat ik nooit meer vergeet is de excursie naar Amersfoort. Wat zijn we toen nat geregend, het water stond in m’n schoenen. Maar de dag kon niet stuk, en we hebben het allemaal overleefd en er nog vaak over gelachen. We gaan er een eind aan breien. We hebben je wat beter leren kennen en we hopen dat je nog lang van alles mag genieten. Al is het maar als er iemand roept: ‘Hoi juf’, of dat je instapt in een taxi met een oud-leerling achter het stuur.
Het zijn de kleine dingen die het doen!! Dank voor dit gesprek, je gastvrijheid en de koffie. Het ga je goed.
