In gesprek met Netty Waarts
Geboren en getogen in Capelle en er nooit meer weggegaan. Vandaag stap ik op de fiets richting Schoolstraat. Het is behoorlijk fris en mistig. Maar ik word hartelijk ontvangen en binnen is het lekker warm en de koffie staat klaar. Netty is geboren op de Wendelnesseweg, waar ze heel fijn gewoond heeft met pa, ma, broer en zussen; een fijne jeugd gehad. Naar school aan de overkant van de straat: de Koningin Julianaschool van meneer Poldervaart. Spelen kon toen nog op straat, maar vooral op het schoolplein: lekker rolschaatsen. Of elastieken bij de kiosk. Wie herinnert zich die kiosk nog? Zwemmen was ook leuk. De zwemdiploma’s in Zidewinde gehaald; toch fijn een zwembad in het dorp. Na de lagere school naar de Ichthus mavo, waarvan je nu nog regelmatig oude klasgenoten tegenkomt. Toen de Julianaschool ging verhuizen en de locatie Schoolstraat dichtging, is het een buurthuis geworden. Er werden allerlei activiteiten opgezet en al gauw was Netty daarbij betrokken. In het bestuur nam ze vele jaren het secretariaat op zich. Leuke herinneringen heb je aan de rommelmarkten, maanden van tevoren loten verkopen en spullen verzamelen. Waar nu het water stroomt, stonden toen de marktkramen en werd er van alles verkocht. Dan had het buurthuis weer wat ruimte om dingen te financieren.
Gewerkt heb je bij Pinocchio schoenen; daar deed je de facturering. Je pa werkte daar ook als modeleur; zodoende hebben jullie natuurlijk ook altijd goeie schoenen gedragen. Je vader en moeder waren altijd bezig, sociale contacten, handwerken en je vader schilderde niet onverdienstelijk. Toen ze beiden waren overleden, ben je naar de overkant verhuisd, naar de Schoolstraat. Hoe ben je zo bij de heemkundevereniging terechtgekomen? Nou dat kwam eigenlijk door Louis van Zutphen die ik bij de therapie tegenkwam en zei: ‘Joh, kom eens kijken bij de heemkundevereniging, dit is wat voor jou.’ Hij heeft gelijk gekregen. Notaris Knoop was toen voorzitter en Teun van der Galiën zat ook in het bestuur en die vond mij wel in dat bestuur passen en zo is het gekomen. Na vele jaren van meebesturen, ben ik er even uit geweest, de werkgroep ingerold en nu weer in het bestuur gekozen, en samen met Joep Huijbregts doen wij het secretariaat. Gelukkig hebben we nog een aantal mensen gevonden die bestuurlijke taken verrichten, want zo'n grote vereniging moet wel bestuurd worden. Gelukkig hebben we ook een grote groep vrijwilligers die vele taken verrichten. De heemkundevereniging kende ook mijn zus Jana die als kunsthistorica een aantal lezingen heeft gegeven over o.a. Vincent van Gogh. Helaas is zij kortgeleden overleden.
We hebben nu een mooie locatie ‘Ons Heem’ centraal in het dorp, maar ik denk met weemoed nog wel eens terug aan het kleine gezellige ‘Ons Huis’. Het stond op zolder mutje vol, maar als je er donderdagsmiddags binnen liep stond Kees Drost al met de koffiekan klaar. Er was er altijd wel tijd voor een praatje.
We kennen elkaar ook van de 65+dagreis; dat was vroeger de gemeentereis, waar de ouderen met auto's een dagje uitgingen. Van te voren werd er gecollecteerd in het dorp en aan het einde van de dag werden ze feestelijk binnengehaald door de muziek van Kunst na Arbeid. Toen de gemeente daarmee stopte, is er een comité gevormd dat het overnam en gingen ze met de bus tot op de dag van vandaag.
Betsie de Visser, van het postkantoor, stopte ermee en heeft mij gevraagd het over te nemen. Je had een wijkje, daar ging je de mensen langs om te vragen of ze meegingen en afrekenen. Nog elk jaar vertrekken er twee bussen vol op de laatste dinsdag van augustus met 65+’ers voor een gezellig dag uit en er wordt wat gebuurd. Jammer dat het bij de heemkundevereniging niet lukt een bus vol te krijgen; het waren altijd mooie reizen en ik was graag naar Antwerpen gegaan. We gaan er een eind aan breien.
Dank je wel voor de koffie en de gastvrijheid; het ga je goed en we hopen elkaar nog vaak tegen te komen.
Marry Molenaar