Lezing over oorlogsmonumenten in de Loonse en Drunense Duinen door Henk Peters
De Beatrixzaal van Zidewinde zat weer afgeladen vol. Maar wat moest die Henk Peters uit Udenhout ons nu nog komen vertellen over de Loonse en Drunense Duinen? Het is immers onze achtertuin! De nieuwsgierigheid was toch gewekt bij de uitnodiging voor zijn lezing over ‘De oorlogsmonumenten rondom de Loonse en Drunense Duinen’. Daar wisten we eigenlijk nog niet zo veel van, en dat bleek ook wel in de loop van de avond.Voorzitter Rien Visser begroette met zijn welkomstwoorden Henk Peters, ‘de
onderzoekerverteller’. Verder alle belangstellenden en een flink aantal ‘meegereisde’ gasten uit de regio.
Uiteraard hield hij het wat vaag, “iedereen hier in de zaal is wel twintig keer de duinen rond gefietst…..”, hoorden we hem zeggen “en ik ben er wel honderd keer doorheen gelopen”, riep iemand uit de zaal. Dat we binnenkort met andere ogen op pad gaan werd wel snel duidelijk. Enthousiast vertelde Henk Peters over ‘zijn’ vijf monumenten, de vier oorlogs- en het vredesmonument in Kaatsheuvel. Best wel interessant. Alle vijf de monumenten zijn gelegen aan de rand van de duinen*. Ieder monument roept zo zijn heftige en emotionele herinneringen op. En dat niet alleen bij de nog direct betrokkenen en de nabestaanden.
het Monument bij de Distelberg te Helvoirt.
het Kruis bij ‘de verlaten dassenburcht’ te Helvoirt
het Mariakapelletje bij natuurgebied De Brand te Udenhout
het Herdenkingsmonument bij Bosch en Duin te Udenhout
het Vredesmonument bij de Eftelingsestraat te Kaatsheuvel
Veel werd duidelijk. Veel ook nog niet. Wat de leden van de verzetsgroepen zoal bewoog en de risico’s die ze liepen. Het verraad, het gevangennemen en de 14 executies in de duinen.
Nog steeds is het onduidelijk waar dat nu precies plaatsvond en waar de verzetsstrijders ‘begraven’ liggen. Maar Henk speurt verder, hij is er nog niet klaar mee. Interviews houden nu het nog mogelijk is.
Dan de verhalen rondom onze geallieerde bevrijders, ook best wel spannend. Over de gewone soldaten met hun angsten en zorgen. In het bijzonder het verhaal van de 37-jarige soldaat ontroerde. Hij, die het ook nog als zijn plicht zag op zijn maatje van 18 te letten. Zijn maatje, die hij als zijn stiefzoon zag. Beiden sneuvelden toch nog bij de gevechten bij het oversteken van het Drongelens kanaal. Hier vlakbij.
Over de bewoners hier in de regio die hulp boden en zo, veelal toevallig, bij het oorlogsgeweld betrokken raakten. De onverwachte explosies, die veel schade veroorzaakten en waarbij doden en gewonden vielen, waaronder ook kinderen. De oorlogsmonumenten en de verspreide graven op de kerkhoven getuigen er nu van. Nog kort stond Henk stil bij de MAST in Kaatsheuvel, de grote munitieopslagplaats daar in Tweede Wereldoorlog. De kraters na de enorme explosies, de ondergrondse restanten van de gebouwen en een enkele latrine getuigen er nog van.
Maar voor ons was het voor vanavond wel genoeg.