De griep die in het laatste jaar van de Eerste Wereldoorlog (1918), óók nog eens miljoenen slachtoffers maakte. Sepers, jarenlang docent geschiedenis aan het Willem van Oranje College, had zich erin verdiept. Met eigenlijk te veel van het door hem aangetroffen feitenmateriaal over deze Spaanse pandemie overlaadde hij ons. We werden er niet vrolijk van.Maar we waren er op voorbereid.
Met zijn uiteenzetting over de oorzaken, de onbekendheid met virussen, de onhygiënische toestanden van toen en de ontoereikende medicijnen, werden de gevolgen door Sepers duidelijk gemaakt. Ook de situatie in ons land, in de grote steden, in de provincies en met name in de Langstraat en het Land van Heusden en Altena, werd belicht. Het was tòch waar wat onze ouders en grootouders ons hadden verteld, eigenlijk niets was aangedikt. Vooral het verlies van geliefden, soms zelfs een paar uit één gezin, maakte indruk, ontroerde. Wekelijks waren er tientallen begrafenissen in dorpen en steden. Ook op de werkplekken stagneerde het, met als gevolg ontregeling van eigenlijk alles. Maar het ziekteverzuim en de uitval was ook merkbaar bij het militaire bedrijf, bij de oorlogsvoering dus in de rest van de wereld. Ons neutrale Nederland had in de mobilisatie de zorg voor de duizenden Belgische vluchtelingen en voor de vele gedeserteerde Duitse soldaten. In tientallen vluchtelingenkampen, verspreid over heel Nederland, waren ze ondergebracht. Ook hier sloeg de ziekte toe. Het was niet zo verwonderlijk, dat bij het beëindigen van WO I vele Belgen en Duitsers zich tot Nederlander lieten neutraliseren, althans, dat maakte Sepers ervan. Een verspreking, niet zo verwonderlijk natuurlijk, omdat nog steeds, ook nu weer bij de dreiging van de Mexicaanse griep de virologen de virussen trachten te neutraliseren.
Bij het beantwoorden van de vragen van toehoorders dreigde het nog even uit de hand te lopen. Maar het was wel genoeg geweest. Voorzitter Rien Visser greep echter correct in en bedankte Jaap Sepers op zijn eigen wijze.
